Przy całej mojej sympatii zahaczającej o miłość, którą żywię do francuskiego, szczególne miejsce w moim językowym sercu zajmuje hiszpański. To dla mnie język nieodłącznie związany z wakacjami. Z totalnym luzem i opuszczonymi szybami w oknach wynajętego na Minorce samochodu. Z szeleszczącymi dialogami w sklepie, których przedmiotem są churros z czekoladą, świeżo wyciśnięty sok pomarańczowy albo lody. Z muzyką, która wprawia w ruch nawet najbardziej zasiedziałe na kanapie pośladki. Jakim cudem coś takiego może kojarzyć się źle? Jedynym cieniem, który…